maandag 18 augustus 2014

Kosova, te dua!

Het is vandaag precies twee jaar geleden dat ik voor het eerst voet op Kosovaarse bodem zette. Ik stapte uit een klein vliegtuig dat zojuist was geland op Prishtina International Airport, liep de trap af, de zon scheen in m'n gezicht en overal waar ik keek zag ik bergen. 

Die dag maakte ik voor het eerst kennis met de Kosovaarse gastvrijheid. Ik zou slechts een week blijven. Ik was voor het eerst alleen van huis en was bang dat ik heimwee zou krijgen, dus had besloten dat een week genoeg zou zijn. Maar de heimwee kwam niet, ik werd verliefd. Ik werd verliefd op het prachtige landschap, de vele bergen, watervallen en meren. Ik werd verliefd op de Kosovaarse zomer, die geen regen kent. Ik werd verliefd op de taal, ondanks dat ik er geen woord van verstond. Ik werd verliefd op het eten, dat meestal heet is, maar zo smaakvol. Ik werd verliefd op de vele tradities die het land rijk is en die mij zo fascineren. Maar ik werd vooral verliefd op de mensen, die gastvrij, warm en open zijn. Ondanks de trieste omstandigheden hier genieten ze ten volste van het leven. Met elkaar. Ze zullen hun laatste 50 cent gebruiken om koffie te gaan drinken met vrienden of familie. Het woord haast komt niet in hun woordenboek voor. Aan plannen doen ze niet, als iets vandaag kan waarom zou je dan wachten tot morgen? Ik werd verliefd en wilde niets liever dan hier langere tijd zijn om het land en de mensen beter te leren kennen. Nu, twee jaar later heb ik deze kans gekregen. En ik ben nog steeds verliefd, ik geniet hier van iedere dag. En waar ik ook heen zal gaan, Kosovo zal altijd in mijn hart zijn.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten