zaterdag 16 augustus 2014

Every day in Kosovo is a surprise

Eén van de dingen die ik hier leer is om niks vooruit te plannen, het heeft namelijk geen enkele zin, de dag loopt hier toch altijd anders dan je vooraf denkt. Gisteren was ook zo'n dag.



Ik stond op met het idee om, nadat het werk op de afdeling klaar was, een paar uur te gaan helpen op de spoed eisende hulp en daarna naar huis te gaan om een beetje uit te rusten en wat te studeren. Wat het werk gerelateerde deel betreft is dat aardig gelukt, van 9.00 tot 13.30 mocht ik assisteren bij twee operaties en daarna heb ik op de spoed eisende hulp een aantal patiënten gezien. Uiteindelijk besloot ik samen met een paar vrienden richting huis te gaan. Nou daar ben ik nooit aangekomen. Voordat ik het wist zat ik in de stoel van een kapper, mijn haar bij laten punten moest al even gebeuren. Wat ik niet wist was dat mijn vrienden iets heel anders in hun hoofd hadden. Zoals jullie al op facebook hebben kunnen zien hadden Florim en Gazmend samen met de mannelijke kapper een make over voor mij geregeld. Vervolgens zei de kapper ons mee te willen nemen naar een speciale plek, twintig minuten later stonden we in het "National Park" van Kosovo waar we enthousiast begroet werden door de jager die daar de boel beheerd. Helaas geen wilde dieren gezien, waarschijnlijk door het lawaai van onze jeep en het feit dat het inmiddels al donker was. Op de weg terug naar Prishtina kregen we opeens een berichtje dat het druk was op de spoed eisende hulp en of we wilde komen en zo stond ik om 23:30 nog een jongetje van 5 jaar te hechten, die overigens geen kick gaf.

Na het knippen


















Haar opgestoken


















Opgemaakt




















Rechts van mij Knena, de vrouw die mij opgemaakt heeft. Knena komt uit Chigago en heeft hier een NGO opgericht, ze geeft Engelse les aan kinderen. In Chigago was ze professioneel visagiste.



In het huis van de jager











Gevaarlijk hier












Mijn beurt

Wat doen we hier?











Dit sportveld was het eerste trainingsveld van het Kosovaarse leger na de oorlog.












Bij mijn vorige blog schreef ik dat ik onderweg was naar Brod. Afgelopen weekend werd er een groot hiking event georganiseerd in de bergen bij Brod, een plaatsje op de grens van Kosovo, Albanië en Macedonië. Eén van mijn vrienden was gevraagd om hierbij aanwezig te zijn om zo nodig eerste hulp te verlenen en nog twee of drie anderen hiervoor te vragen. Ik ga jullie niet al teveel over onze avonturen in Brod vertellen, want "what happens in the mountains, stays in the mountains". Maar het was een geweldige ervaring. We hebben buiten geslapen en we hadden geluk, want het was een nacht met veel vallende sterren. We hadden heerlijk weer tijdens het hiken, het uitzicht was geweldig en we hadden maar welgeteld twee patiënten.


























Aankomst in het kamp











"Medisch team" vertrekt v.l.n.r. Florim, Agnesa, Lum en ik.






















Geen opmerkingen:

Een reactie posten