woensdag 10 september 2014

Nog 10 dagen

Ik heb al even niks van me laten horen, gewoon omdat het er niet van gekomen is. Maar ondertussen gaat het leven hier zowel in als buiten het ziekenhuis gewoon door. Dit keer een wat langere update.

Zo ben ik naar Prizren geweest voor het DokuFest. Dit supermoderne festival met documentaires en korte films vond plaats in de oudste stad van Kosovo. Een combinatie die zorgt voor een super goede sfeer. Zo werden er films vertoond in een oude ruïne en op een vlonder op de rivier van Prizren.




















Ik kon er ook niet aan ontkomen om Rakia, de alcoholische versnapering van de Balkan, te proeven. Dit leverde een, voor sommigen, gezellige avond op.












Lum heeft zijn afstudeerfeestje gehouden. Een geweldige avond met een vijfgangendiner en live muziek. Wat was het heerlijk om weer eens te dansen! Weliswaar de traditionele Albanese dans, maar dat mocht de pret zeker niet drukken.












Zoals de meesten van jullie wel weten is Victor hier afgelopen week geweest. Op zaterdag kwam hij aan en dat was gelijk een mooie gelegenheid om het centrum van Prishtina in te duiken. Na een hapje en een eerste drankje kon hij gelijk kennismaken met mijn vrienden, die vervolgens zorgde voor nog meer eten.












En zoals gewoonlijk moet Vic ook even gek doen.


















Zondag hebben we heerlijk gechilld in het stadspark van Prishtina. Helaas moest ik op maandag weer aan het werk. Ook het weer zat niet echt mee, waar het zaterdag nog 37 graden was, was het weer vanaf maandag niet meer aan te gluren. Ik denk dat het gemiddeld 18 graden was en ik heb in de rest van mijn tijd hier bij elkaar niet zoveel regen gezien als in de week dat Victor hier was.

Gelukkig was het weer op zaterdag wat beter, in ieder geval het grootste gedeelte van de dag droog. Een mooie dag om een uitstapje te maken. Het plan was om eerst naar Istog te gaan om daarna via Peja naar Grjakova te reizen voor het KomediFest. Maar we bleven wat langer dan gepland in Istog en mistte vervolgens een afslag waardoor we Peja gemist hebben en uiteindelijk te laat in Gjakova waren voor het KomediFest. Maar al met al hebben we een superdag gehad en dankzij de touristische route meer van Kosovo gezien dan gepland. Meer foto's volgen, want deze staan op Victor's telefoon. Hieronder een aantal foto's van Istog, waar je heerlijk vis (vers gevangen) kunt eten en waar we een prachtige waterval gezien hebben.






















Ook in het ziekenhuis gaat alles z'n gangetje. M'n twee weken bij de orthopedie/traumachirurgie zitten er alweer op en ik ben vanaf deze week bezig bij de vaatchirurgie. Ik heb veel gezien en veel geleerd in deze twee weken, maar ik ben stiekem ook wel een beetje blij dat ik daar klaar ben. Het vooroordeel over orthopeden/traumachirurgen, dat ze ontzettend lomp zijn, is namelijk gewoon hartstikke waar. Gelukkig werd deze lompheid ruimschoots goedgemaakt door de leuke operatieassistentes en het leukste anesthesieteam van het hele ziekenhuis. De vaatchirurgen daarentegen zijn dan weer een heel ander slag mensen en ook tijdens zo'n operatie gaat het er gelukkig, over het algemeen, weer een stuk voorzichtiger aan toe. En vaatchirurgie betekent voor mij hechten, hechten en nog eens hechten, zo wordt er bij een bypass operatie van een vat in het been bijna het hele been opengelegd en tot nu toe mocht ik ook elke keer een stuk dicht hechten.

Nog tien dagen te gaan en dan kom ik alweer naar huis. Het geeft me een dubbel gevoel. Ik heb het hier nog steeds ontzettend naar m'n zin en geniet iedere dag, maar tegelijkertijd begin ik ook naar huis te verlangen en kan ik niet wachten om m'n familie en vrienden weer te zien en natuurlijk m'n konijnen, weer lekker in m'n eigen bedje te slapen, in m'n eigen huis met m'n eigen spullen. En geloof het of niet ik heb al zo'n twee weken zin in de stamppot met spekjes en rookworst van m'n moeder (ja, zelfs als het 37 graden is), de kippensoep van m'n vader, de erwtensoep van Fred en m'n eigen zelfgemaakte tomatensoep. Natuurlijk kan ik hier ook tomatensoep maken, maar het smaakt toch net ff wat anders dan in Nederland.

Ik ga hier nog tien dagen ontzettend genieten en hoop jullie allemaal snel weer te zien als ik terug ben in Nederland!


Geen opmerkingen:

Een reactie posten